het gordijn schuift opzij daar verborgen staat de dood lang zag ik al de bolling angstige schaduwen in flets licht durfde er niet behoedzaam achter te kijken het opzij te rukken wetend daar staat de dood hij met grijns grimas zeis het gordijn ontkenning daar staat de dood komt naast me zitten spreekt met zachte stem ze streelt door mijn haar met zachte hand gekkie ik was er steeds
in memoriam