Auteur: Albert van Braam

een kind kan
de was doen

wit
bont
donker

ik sta voor mijn
wasmand

ben geen kind meer

de laatjes worden
stroef
opschriften vaag

onbelangrijk

ooit geweten
gewist

voetstappen in
de sneeuw

zit ik hier net even 
ongemakkelijk
ongelukkig
wanhopig
contemplatief
boos danwel onbestemd
op mezelf
te wezen

komt de kat
die hier ook woont
op mijn schoot zitten

kan ik weer
opnieuw beginnen

kutkat

ik haat de vreemdeling
in mij

hij 
of zij
kwam zo maar
bij mij binnen

woelde in mijn weefsels
schopte tegen botten
rammelde mijn ribben

ik haat de vreemdeling 
in mij

hij
of zij
kwam zo maar
bij mij binnen

huisde in mijn hersenpan
schraapte in mijn schedel
trok oude laden open

ik speel mijn bluesharp
de vreemdeling ontvreemt

ik ben mijn eigen vreemdeling

blues gaat over
eigenlijk willen doodgaan
vanwege iets

maar eigenlijk niet echt
echt niet
eigenlijk

ik wilde je
bijna
wekken voor een gedicht

maar je sliep
zo mooi

ik zie je glimlach
van half vergeten
hoe het dan precies was

ik zie je ogen
van alles nog weten
onvoldoende woorden
of tijd

daar hang ik dan in het trappenhuis 
bordeaux borsalino handschoen
stamvader peetvader

de blik in schijnbaar niets
haast zwaarder dan 
de roestige spijker dragen kan

oud licht

ik wil weer verdwalen
opnieuw zoeken
nieuwe verhalen
lees nieuwe boeken

ik wil weer verdwalen
weg van wat is en was
weg van kwalen
liggen in voorjaarsgras

ik wil weer verdwalen
geen kaart of kompas
stof voor nieuwe verhalen
die niemand anders ooit las

daar zit ik dan
streling van de dood
kus van het leven

daar zit ik dan