Gedichten

onverwachts en ook niet

iemand wijst op je en 
ik zie je maar
je was er eigenlijk al mijn 
hele leven

je lacht naar me en
je wenkt me en weet 
je was er eigenlijk al mijn 
hele leven

ik drink nog een glas
omhels en draal

sla me arm om je heen
draai me nog een keer om en zwaai

we moeten gaan

hier zijn ze dan eindelijk
waar ik zo lang niet 
of onvoldoende
aan gewerkt heb

mijn nagelaten werken

nagelaten wat ik had
gemoeten en wat verwacht
door burgerman en buitenwacht

ik drink
zuig elke
slok
tot de laatste
druppel

als een gulzige baby aan
de moederborst

ik ben bond
james bond
oh james

blofeld gaat de wereld domineren
het kwaad is geplant
niets kan meer mis gaan
world domination

ik word
gevangen
gemarteld
bijna dood

blofeld overspeelt zijn hand en ik heb
geluk
een gadget van q
altijd handig
het bondmeisje

ik red de wereld
mijzelf

ik krijg 

het meisje

the end

ik weet niets of alles maar hoofdzakelijk over wat te weten
niets

en als ik weet wat dan en wat is dan het weten over wat was en kan zijn
niets

grijpen zonder vasthouden wat zin en onzin is maar uiteindelijk
niets

houden van geliefd worden liefde geven er zijn maar uiteindelijk
niets

angst voor pijn eenzaamheid voor verlaten worden door jou maar uiteindelijk
niets
 
hoop is ergens en strohalmen drijvend in het water maar uiteindelijk 
niets

niets is geen weten geen pijn geen verdriet geen weet ik veel maar leven
hoe dan ook

alles

er zijn zo van die dagen die anders lopen dan je eigenlijk zou willen
bijvoorbeeld als de zeer gekwalificeerde dokter je vertelt dat je 
waarschijnlijk dood gaat aan een
niet zo fijne ziekte

er zijn ook zo van die dagen waarop alles meezit wat je niet verwachtte
bijvoorbeeld dat alle stoplichten op groen staan je met een oude vriend drinkt
en je voorstelt aan de
liefde van je leven

er zijn dagen dat je de geboorte ziet van je kinderen of stampt op een graf
in de regen

van die dagen

het is zo mooi
leren lopen de eerste stapjes aan mamma’s hand
eerste woordje mama
zoals het gaat

het is zo mooi
leren vouwen prikken schrijven rekenen bij juf en meester
alles nieuw
zoals het gaat

het is zo mooi
leren strelen vasthouden hunkeren zoenen vrijen bij meisjes in je klas
alles ontdekken
zoals het gaat

en dan verder
studeren trouwen kinderen
huisje boompje en zo
dingen die gebeuren en voorbij gaan 
of niet

o ja

doodgaan

zoals het gaat

moet poëzie groot en meeslepend zijn?
over vergezichten, zeegezichten of misschien over
onversaagde helden uit vergeten oorlogen en vergeten heldendaden
dingen die ooit belangrijk leken maar vergeten
hartstochtelijke onbeantwoorde liefdes?

moet poëzie ondoorgrondelijk en ondoorzichtig zijn?
over diepe gedachten, onbestemd wachten of misschien over
diepdenkende filosofen uit vergeten eeuwen en vergeten betogen
ideeën die ooit belangrijk leken maar vergeten
hartstochtelijke onvervulde idealen?

of gewoon over een 
klein blond meisje met zeef en schep
spelend in zand en zon

mijn gereedschapskist zit vol met 
boren, vijlen, zagen, hamers, beitels, staalborstels, bijlen, schuurpaper
om
gaten te boren, ruimte te maken, deuken te slaan, hout te vormen, roest weg te halen, weg te hakken, glad te maken
of gewoon gekocht omdat het in de aanbieding was

in mijn gereedschapskist liggen ook
woorden
heel veel woorden

ik graaf in mijn gereedschapskist
metaal klettert tegen metaal
zaag, beitel en vijl laten mijn hand bloeden
nagel scheurt
zonder pijn

godverdomme

ik wist dat het juiste tool daar lag
ergens onderin tussen zaag en beitel
daar ligt het 

onder stof zaagsel vet rommel van jaren

een woord

ongemakkelijk

bibberend op de rand van het sportfondsenbad
blauwe lipjes kippenvel
chloorlucht
korte blik opzij naar
papa
armen over elkaar

meester stolk stapt naar mij toe
ik spring proest 
zwem

de roestvaststalen haak tikt op de railing
die ik niet pakken mag

ik zwem